آدمِ كسی نباش!
توضیح : افراد بزرگ، علاوه بر سواد و معلومات و یا کارهای ماندگاری که کرده‌اند، اخلاق و منش بزرگوارانه داشته‌اند. خاطره زیر که توسط آقای محمد حسین کریمی پور نقل شده است، تاییدی است بر روح بزرگ و منش بزرگوارانه علامه فقید : محمد حسین طباطبایی، صاحب تفسیر المیزان .
روزی طلبه فلسفه‌خوانی نزد من آمد تا برخي سوالات بپرسد.
ديدم جوان مستعدی است كه استاد خوبی نداشته است. ذهن نقاد و سوالات بديع داشت كه بی‌پاسخ مانده بود. پاسخ‌ها را كه می‌شنید، مثل تشنه‌ای بود كه آب خنکی يافته باشد.
خواهش كرد برايش درسی بگويم و من كه ارزش اين آدم را فهميده بودم، پذيرفتم. قرار شد فلان كتاب را نزد من بخواند.
چندی كه گذشت، ديدم فريفته و واله من شده است. در ذهنش ابهت و عظمتی يافته بودم كه برايش خطر داشت. هرچه كردم، اين حالت درو كاسته نشد. می‌دانستم اين شیفتگی، به استقلال فكرش صدمه می‌زند.تصميم گرفتم فرصت تعليم را قربانی "استقلال ضميرش" كنم.
روزی كه قرار بود برای درس بيايد، در خانه را نيم باز گذاشتم. دوچرخه فرزندم را برداشتم و در باغچه، شروع به بازی و حركات كودكانه كردم. ديدمش كه سر ساعت، آمد. از كنار در، دقايقي با شگفتی مرا نگريست. با هيجان، بازی را ادامه دادم. در نظرش شكستم. راهش را كشيد و بی يك كلمه، رفت كه رفت!
اينجا كه رسيد، مرحوم علامه جعفری با آنهمه خدمات فكری و فرهنگی به اسلام، گفت:
براي آخرتم به معدودی از اعمالم، اميد دارم. يكي همين دوچرخه‌بازی آنروز است!
درس استاد آن شب آن بود كه دنبال آدمهای بزرگ بگرديد و سعي كنيد دركشان كرده "از وجودشان توشه برگيريد" اما "مريد و واله كسی نشويد".
شما انسانيد و ارزشتان به ادراك و استقلال عقلتان است. عقلتان را تعطيل و تسليم كسی نكنيد.
"آدم كسی نشويد"، هر چقدر هم طرف بزرگ باشد.
محمدحسین کریمی پور