به درونت بنگر

s: خواندنیها | نکات ر افسانه های کهن هندوستان امده است که در روزگاران دور ، ادمیان همه خلق و خو و سرشتی خدای گونه داشتند ولی از امکانات و توانایی های خود خوب استفاده نکردند و کار به جایی رسید که برهما ، خدای خدایاین تصمیم گرفت قدرت خدایی را از انان بازگیرد و ان را در جایی پنهان کند که دست کسی به ان نرسد. بدین منظور او در جستجوی مکانی برامد که مخفیگاهی  مطمئن و دور از دسترس ادمیان باشد . زمانی که برهما یا دیگر خدایان مشورت نمود انها چنین پیشنهاد کردند ، بهتر است قدرت بیکران انسان را در اعماق خاک ها پنهان کنیم. برهما گفت : آنجا جای مناسبی نیست زیرا که آنها ژرفای خاک را خواهند کاوید و دوباره به ان دست می یابند . پس خدایاین گفتند بهتر است نیروی یزدانی ادمیان را به اعماق اقیانوس ها منتقل کنیم تا از دسترس انها دور باشد . این بار بارهما گفت » انجا نیز مناسب نسیت زیرا دیر یا زود انسان به عمق دریاها و اقیانوس ها رخنه می کند و گمشده خود را می یابد و ان را به روی اب می اورد. ما نمی دانیم این نیروی عظیم را کجا پنهان کنیم ؟ به نظر می رسد که در اب و خاک جایی پیدا نمی شود که ادمی نتواند به ان دست یابد . در این هنگام ، برهما گفت : کاری که با نیروی یزدانی آدمی می کنیم ایناست که ما نیروی ادمیان را در اعمق وجود خود او پنهان می کنیم . انجا بهترین محل برای پنهان کردن این گنج گرانبهاست و یگانه جاییاست که ادمی هرگز به فکر جستجو و یافتن ان برنمی اید . در ادامه افسانه هندی چنین امده است از ان به بعد ادمی سراسر جهان را پیموده همه جا را جستجو کرده بلندی ها را در نوردیده به اعماق دریاها فرو رفته است . به دورترین نقاط خاک نفوذ کرده تا چیزی به دست اورد که در ژرفای خود او پنهان شده است . (با تشکراز آقای احمدیان به خاطر ارسال مطلب )