ضرورت استفاده از معماری سرویس گرا در سیستم های نوین اطلاعاتی

s: تحربیات | تخصصی | فریمورک | پایتون چندین سال است که در گشت و گذار در اخبار حوزه فناوری اطلاعات معماری سرویس گرا را زیاد می بینم بخصوص سایت SalesForce که در آرشیو ذهنی بنده ، جزء اولین ها در این حوزه است . ایده اصلی در بحث سرویس گرا بودن یک سامانه اطلاعاتی این است که بخش های مختلف یک سیستم جداگانه طراحی شوند و با واسط هایی استاندارد به هم متصل شوند که این واسط می تواند وب سرویس باشد . حتی برای ساخت یک نرم افزار بزرگ لازم نیست که همه اجزای آنرا خودمان بنویسیم و می توانیم از سرویس هایی که سایر شرکتها ارائه می دهند استفاده کنیم . فرض کنید می خواهیم سیستم طراحی کنیم برای بررسی محبوبیت اخبار در شبکه های اجتماعی و تحلیل آن . اگر ابزارهای آنلاینی موجود باشند که ما بخش آمارگیری را پیاده سازی نکنیم و از آنها هزینه مناسب استفاده کنیم تمرکز ما به جای اینکه بین آمار گیری و تحلیل تقسیم شود به صورت کامل معطوف به بخش تحلیل خواهد شد . در هر صورت، الان که درگیر کارهای نرم افزاری هستم که روز به روز گسترش پیدا می کنند به ضرورت این معماری نرم افزاری بیش از پیش پی برده ام . به عنوان مثال در کار تحلیل اخبار بر اساس شبکه های اجتماعی که برعهده گرفته ام، نیاز به بخش تبلیغات ، بخش مدیریت لاگ ها ، بخش آمار و تحلیل روزانه ، آمارگیری از شبکه های اجتماعی ، خواندن اخبار و .... داریم که به این نتیجه رسیده ایم هر قسمت را کاملا مستقل و حتی با فریمورک های متفاوت (جانگو / ترنادو) پیاده سازی کنیم و فقط واسطی استاندارد تعریف کنیم که هر بخش بتواند به سایر بخش ها سرویس دهی کند . با اینکار ما در هر قسمت تمرکزمان روی همان بخش خواهد بود و درگیر بقیه کد نخواهیم بود و در آینده هم هر تغییری نیاز باشد در زیر سیستم مربوطه اعمال می کنیم بدون اینکه نیاز به تست و تغییر بقیه قسمتها باشد .